Ο Ωρελιέν Ντονύ φοίτησε στο Athénée Royal Adolphe Sax στο Ντινάν, πριν αποκτήσει δίπλωμα καθηγητή λογοτεχνίας και ηθικής από το Haute-École Charlemagne της Λιέγης· στη συνέχεια, σπούδασε θέατρο στο Conservatoire royal των Βρυξελλών. Επιλέγοντας κυρίως τον Ανρί Μισώ ως πρότυπο, εισήλθε πρώιμα στη λογοτεχνία, στην ηλικία των δεκαοχτώ ετών, δημοσιεύοντας μια πρώτη συλλογή με τίτλο Il n’y aura plus d’hiver (Δεν θα υπάρχει πια χειμώνας). Το 2013, κέρδισε το βραβείο Georges Lockem της Βελγικής Βασιλικής Ακαδημίας Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, το οποίο απονέμεται σε έναν ποιητή κάτω των 25 ετών, για τη δεύτερη συλλογή του με τίτλο Puisque l’aube est défaite (Αφού η αυγή ηττήθηκε). Η κριτική επιτροπή, αποτελούμενη από τους Ερίκ Μπρονιέ, Ζακ Κρικιγιόν και Κλωντίν Γκοτό-Μερς, δικαιολογεί την επιλογή της δηλώνοντας ότι «η ποίηση [του] αντικατοπτρίζει μια εσωτερική επιτακτική αλήθεια που εκφράζεται σε ένα ποιητικό κόσμο εν τω γίγνεσθαι». Η συλλογή δημοσιεύθηκε την επόμενη χρονιά από τις εκδόσεις Mode Est-Ouest, με πρόλογο του Ζαν Λουμπρύ. Το 2016, δημοσιεύθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα η τρίτη του ποιητική συλλογή Au seuil d’un autre corps (Στο κατώφλι ενός άλλου σώματος) από τις εκδόσεις Le Coudrier, και ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε μαζί με τον Κλωντ Ρωσύ. Το τελευταίο, με τίτλο Le temps des noyaux (Ο καιρός των κουκουτσιών), μιλά για μια αδύνατη ομοφυλοφιλική ιστορία αγάπης, το 1918. Στις αρχές του 2018, ο Ντονύ δημοσίευσε την τέταρτη ποιητική συλλογή του, η οποία ονομάζεται Io, la belle (Ιώ, η πεντάμορφη) και έχει ως κύριο θέμα τη μετανάστευση. Ευαίσθητος στο συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο, ο νεαρός ποιητής ανακοίνωσε ότι δωρίζει τα πνευματικά του δικαιώματα στην πλατφόρμα πολιτών που συγκεντρώνει βοήθεια για τους πρόσφυγες στις Βρυξέλλες. Ένα ηχητικό απόσπασμα από τη συλλογή, το οποίο απαγγέλλει ο ίδιος, δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018 στην πλατφόρμα SonaLitté. Το κομμάτι μεταδόθηκε επίσης από το Radio Panik και το Radio Campus Bruxelles. Ο Ντονύ είναι πρεσβευτής της γαλλόφωνης βελγικής ποίησης, την οποία εκπροσώπησε στο διεθνές φεστιβάλ ποίησης Trois-Rivières το 2014 και στο Printemps Poétique Transfrontalier (Διασυνοριακή Ποιητική Άνοιξη) το 2018. Τον Μάιο του 2019, κυκλοφόρησε η πρώτη του συλλογή από νουβέλες, Le cœur en Lesse (Η καρδιά στον Λες), από τις εκδόσεις M.E.O. Από το 2017, ασχολείται επίσης με το θέατρο. Ιδρυτής της θεατρική ομάδας Compagnie du Réverbère, ανέβασε μια πρώτη παράσταση στο Cité Miroir στη Λιέγη τον Μάιο του 2017. Είναι συγγραφέας και σκηνοθέτης αυτού του έργου με τίτλο Au secours de la nuit (Βοηθώντας τη νύχτα). Με την ίδια ομάδα, δημιούργησε μια δεύτερη παράσταση (με τίτλο Les putes allemandes pleurent-elles dans les bras de Berlin ?/Οι Γερμανίδες πόρνες κλαίνε στην αγκαλιά του Βερολίνου;) τον Μάιο του 2018, και πάλι στο Cité Miroir. Εκτός από τις δραστηριότητές του με την Compagnie du Réverbère, ο Ωρελιέν Ντονύ είναι συγγραφέας ενός έργου με τίτλο Pour qu’il pleuve (Για να βρέξει), το οποίο ανέβηκε στη Μονς τον Νοέμβριο του 2018, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Trajectoires και σε σκηνοθεσία του Αλεξί Λεζέν, και ξαναπαίχτηκε τον Απρίλιο του 2019 στο φεστιβάλ Courants d’Airs στις Βρυξέλλες. Ο Ωρελιέν Ντονύ είναι επίσης τραγουδιστής και στιχουργός του συγκροτήματος Géminides.