(Odile Cornuz, 1979) Το 2005 δημοσίευσε την πρώτη της συλλογή μονολόγων με τίτλο Τερματικός σταθμός (εκδ. l’Âge d’Homme), που επανεκδόθηκε το 2013 σε βιβλίο τσέπης. Ακολουθούν οι Κορνίζες (εκδ. d’ autre part, 2009) και Γιατί θέλεις την ομοιοκαταληξία; (εκδ. d’ autre part, 2014). Το 2014 δημοσίευσε έναν τόμο πεζοποιημάτων με τίτλο Η Επιβράδυνσή μου (2018), για τον οποίο έλαβε το Βραβείο Bachelin. Γράφει κείμενα για το ραδιόφωνο, που παρουσιάζονται από τον Ζαν-Μισέλ Μάγιερ, καθώς και κείμενα για το θέατρο, που έχουν σκηνοθετηθεί από την Αν Μπισάν, την Αν-Σεσίλ Μοζέρ, τον Ζορζ Γκερέρο και τον Ρομπέρ Σάντος. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες όπως ο Ντανιέλ Περίν, ο Λι Μαντεφόρ, ο Φρανσουά Κατάν. Επανεφευρίσκει τη σκηνική της παρουσία μέσα από διάφορους μηχανισμούς, όπως το λογοτεχνικό τζουκμπόξ, που έστησε μαζί με την Αντουανέτα Ρίχνερ, ή τον λογοτεχνικό χορό, που οργάνωσε έπειτα από πρόσκληση του Φαμπρίς Μελκιότ. Από το 2015 ώς το 2018 ανέλαβε το συγγραφικό έργο για το Θέατρο Kléber Méleau στη Ρενέν, υπό τη διεύθυνση του Ομάρ Πόρρας. Το 2016 δημοσίευσε ένα βιβλίο με συνεντεύξεις συγγραφέων από τον εκδοτικό οίκο Droz, ένα θέμα που απασχόλησε και τη διδακτορική της έρευνα.