Ο Tom Veber γεννήθηκε στις 2.6.1995 στο Maribor της Σλοβενίας. Η καλλιτεχνική του δημιουργία ξεκινάει από την υποκριτική και το τραγούδι και φτάνει μέχρι το γράψιμο της ποίησης. Δημοσιεύει ποίηση σε κεντρικά λογοτεχνικά περιοδικά, όπως το Dialogi, Mentor, Literatura και Apokalipsa, παίρνει μέρος σε λογοτεχνικά Slams και περιοδεύει σε όλη τη Σλοβενία με το ποιητικό μονόδρομο Realizem je rezerviran za klovne. Είναι υποψήφιος για τον λογοτεχνικό διαγωνισμό Urska 2017 και είναι ο νικητής της Pesniska olimpijada 2018. Στα πλαίσια του φεστιβάλ Σλοβένικων ημερών βιβλίου οργάνωσε την λογοτεχνική βραδιά LGBT στο Maribor. Πρόκειται να εκδώσει το λογοτεχνικό ντεμπούτο του Tocka preloma, στον εκδότη Literarna hisa Maribor. Όταν δεν γράφει ή στέκεται στη σκηνή, αγαπά να πηγαίνει στα βουνά, παίζοντας χαρτιά και πίνοντας τσάι – το αγαπημένο του είναι το μαύρο τσάι με το γάλα.
**
Τσάι,
το νέκταρ των θεών.
Ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να συμβούν στη ζωή σου.
Σε ηρεμεί,σε ενδυναμώνει.
Υγρό χωρίς καμία απολύτως θερμίδα.
Αλλά παίρνει τόσο πολύ,
μα το θεό,παίρνει τόσο πολύ για να κρυώσει.
Φυσάς, περιμένεις, κλαθμυρίζεις
Βάλτο στο ψυγείο
στο μπαλκόνι
απομακρύνέ το με ένα σιδερένιο κουτάλι
αλλά εξακολουθεί να καπνίζει τόσο πολύ.
Καπνίζει, καπνίζει, καπνίζει.
Το θεωρείς θεϊκό δημιούργημα
περιμένεις σαν καλό αγόρι,
υπομονετικά.
Εν τω μεταξύ,το λεωφορείο σου έχει φύγει,
και συ ακόμα περιμένεις.
Και όταν πίνεις την πρώτη γουλιά.
Και όταν η πρώτη σταγόνα αυτού του θεσπέσιου υγρού στάζει στη γλώσσα σου
και δεν είναι πλέον τόσο πολύ ζεστό,
ανακαλύπτεις, απογοητευμένος, ότι είναι εξαιρετικά πικρό,
και δεν έχεις άλλη επιλογή από το να ετοιμάσεις μιαν άλλη κούπα.
**
Μέσω του φακού του χρόνου
ζυγίζω όρκους και ψεύτικες
σκιές και χρυσές φλόγες
ζωγραφίζω στιγμές αιωνιότητας
που ρέουν μέσα από τις φλέβες του σύμπαντος
και καθαρίζουν το παροδικό σώμα μου.
**
Εξαιρετική θέα
ένα συνώνυμο για την τελειότητα
ο άνθρωπος
Ένα εξημερωμένο είδος για να υιοθετήσεις
εξοπλισμένο με συναισθήματα με δόντια και ενδύματα
Μπορείς να τον ονομάσεις
να του βρεις έναν σύντροφο
ή ένα αξιαγάπητο Σιχ Τσου.
**
Θέλω να σε φιλήσω
τόσο απαλά που δεν θα με νιώσεις
θέλω να κρατήσω το χέρι σου
με τόσο ζήλο που θα γίνει δικό μου
θέλω να σταθώ πάνω από τη σκιά σου
ενώ τα σύννεφα θα συσσωρεύονται μέσα μου.
**
Αυτά τα μάτια θα πνιγούν και πάλι στη λάμψη της θλίψης
και θα μπορέσεις ξανά να ονειρευτείς ζωές
πέρα από το πλαίσιο της σωματικότητας
Ποτέ δεν μου είπες γιατί φεύγεις κάθε χειμώνα
και επιστρέφεις με τις πρώτες ακτίνες του ουρανού του Ιούνη.
**
Οι άγγελοι ήταν κάποτε κι αυτοί άνθρωποι
που φώναζαν
πηδιόντουσαν
και πυροβολούσαν.
Οι λευκές φτερούγες
δεν μεγαλώνουν από μόνες τους.
Μεταφράση: Ασημίνα Ξηρογιάννη