Γράφει για τον εαυτό της: Μεγάλωσα στην 8η περιφέρεια της Βουδαπέστης. Έχω δύο παιδιά τα οποία έχουν 12 χρόνια διαφορά μεταξύ τους. Ήμουν 16 όταν γεννήθηκε ο γιος μου. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που αγαπούσε τα βιβλία, ήμουν 9 όταν πήρα το πρώτο μου βιβλίο από την προγιαγιά μου - ο τίτλος του ήταν Πεταλούδα. Μετά από αυτό, διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου, είτε αυτό ήταν το Όσα παίρνει ο Άνεμος είτε το Ο Άνθρωπος που Γελά. Ως παιδί ήθελα να γράψω παρόμοιες ιστορίες, έτσι άρχισα να γράφω… Έχω γράψει τα πάντα: Ποίηση, διαλόγους, μυθιστορήματα, ό,τι ήθελα. Σύντομα
αντιλήφθηκα πως θα μπορούσα να είμαι η οποιαδήποτε στα κείμενα και πως μπορούσα να δοκιμάσω τα πάντα. Ήμουν 11 όταν η βιβλιοθηκάριος έστειλε ένα ποίημά μου σε έναν διαγωνισμό. Κέρδισα ένα επιπλέον βραβείο. Έπειτα ξέχασα το γράψιμο, καθώς μπήκα στην εφηβεία, όμως η αγάπη μου για τα βιβλία παρέμεινε. Ήμουν αυτό που λένε προβληματικό παιδί. Πειραματίστηκα με τα ναρκωτικά σε νεαρή ηλικία και αναγκάστηκα να αλλάζω σχολεία συχνά. Όταν ήμουν 16 έγινα μητέρα. Τέλειωσα την εκπαίδευσή μου σε νυχτερινό σχολείο. Αργότερα έκανα αίτηση για το περιοδικό Rom, ως εκπαιδευόμενη. Ταυτόχρονα συνέχισα τις σπουδές μου στο Kalyi Jag Rom, σχολείο για μειονότητες, όπου είχα εξαιρετικούς μέντορες, όπως τους ποιητές και συγγραφείς Josef Choli Daroczi και Gustav
Nagy. Τους είμαι αιώνια ευγνώμων επειδή με έμαθαν να εκτιμώ τη Ρομά καταγωγή μου. Μου αφηγούνταν την ιστορία και την κουλτούρα των Ρομά. Αργότερα έγινα συντάκτρια και ανταποκρίτρια για το Radio C και έπειτα εργάστηκα, ως παρουσιάστρια, για την ουγγρική τηλεόραση στο Τορόντο. Ταξίδεψα αρκετά τα τελευταία χρόνια. Δοκίμασα να μπω στη βιομηχανία της μόδας, ως σχεδιάστρια και στυλίστρια στις Ηνωμένες Πολιτείες, ταξίδεψα όλη την Ευρώπη και τελικά επαναπατρίστηκα στην Ουγγαρία. Η συλλογή ποιημάτων μου εκδόθηκε το 2010. Από τότε εργάζομαι και αφουγκράζομαι. Τα
ποιήματά μου είναι μια προσπάθεια αναζήτησης του Θεού.