Η Γκλόρια Σόφια γεννήθηκε το 1985 στην πόλη Πράια στο Πράσινο Ακρωτήριο. Είναι ποιήτρια, εκδότρια, συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, με ειδίκευση στη Μηχανική και την Περιβαλλοντική Διαχείριση στο Πανεπιστήμιο των Αζορών (Πορτογαλία). Αναπτύσσει διάφορες δραστηριότητες πολιτιστικών περιοχών, συνεργαζόμενη με πολυάριθμες ιστοσελίδες και περιοδικά. Έχει προταθεί ως υποψήφια για την Πρωτοβουλία Rolex Mentor και Protégé Arts Initiative.
**
Η αγάπη σου
Στην αγκαλιά σου πέφτω νεκρή
Εκεί, συναντώ τον αιώνιο κόσμο
Αγάπη κακοποιημένη σου επιστρέφω
Δίχως πόδια τρέχω και εκεί, κατοικώ
Ικετεύοντας αποφασιστικά
Την αγάπη σου με ανύπαρκτα χέρια
**
Καημένη
Καημένα νησιά παγιδευμένα στα χέρια της θάλασσας
Καημένα βουνά χτυπημένα απ’ τα κύματα
Κακόμοιρα φύλλα που ο άνεμος πάτησε
Κακόμοιρες βάρκες που το ρεύμα τις πήρε
Κακόμοιρη γη όπου κλέβει ο ήλιος το νερό της ψυχής
Καημένη εγώ, ανήμπορη κάτι να κάνω
**
Μ’ άφησες
Αγάπη μου, που μ’ άφησες
Να περιμένω όλη τη ζωή. Εσύ, θάνατε
Ποτέ ξανά το όνομά μου δεν κάλεσες
Έτσι, πυξίδα δίχως βορρά
Άφησες αυτή τη θλιμμένη ομορφιά
Στο σώμα αυτό που κοιμάται
Κοιμάται μονάχα και παύει να τρώει
Στην κούραση αυτή που ξεφτάει
**
Μίλησέ μου για αγάπη
Σύρε την καρέκλα
Προσκάλεσε το πνεύμα
Σε μια γεύση καφέ
Σε ηλιόλουστο άρωμα
Σε μυρωδιά χαμόγελου
Μίλησέ μου για αγάπη
Θέλω να βρεθώ στη φωνή σου
Σ’ αυτές τις μαγευτικές ακτίνες
Με τα φιλιά μου σε δένω
Μίλησέ μου για ποίηση, αγάπη
Σ’ αυτό το κακόμοιρο γόνατο κάθισε
Στον ορίζοντα στείλε τον άνεμο
Μίλησέ μου για αγάπη
Έπειτα, άσε τους γλάρους
Παρασύρουν το πνεύμα μου, στην αγάπη που λες
**
Επιθυμώ
Θέλω να γίνω γη που
Με το στήθος θηλάζει ζωή
Που ακόμα κι έτσι δεν είναι αιώνια
Σε μακρινά έτη φωτός ήλιος να είμαι
Που ζεσταίνει όμως και χαϊδεύει τον κόσμο
Στην κρύα νύχτα να είμαι φεγγάρι που πέφτει
Και τη ζωή με το φως του σκεπάζει
Θάλασσα να ’μαι που ναυαγεί το καράβι
Έρχεται και πάει φέρνοντας νοσταλγία
Και αφαιρώντας τη ζωή
Θέλω ποιητής να μην είμαι
Μετάφραση: Ανδρονίκη Δημητριάδου